Hintli postacının en büyük tutkusu satranç oynamaktır. Muhtemelen oynayacak başka rakip bulamadığından son zamanlarda yalnızca kendisine karşı oynar ancak bütün oyunlar beraberlikle sonlanır. Hasta karısıyla mütevazi bir evde yaşar, işine de çok düşkündür; Dere tepe demez bisikletiyle aşar, postaneye nadiren gelen mektupları sahiplerine ulaştırır.

Bir gün postacının karısı ateşli bir hastalığa yakalanır. İşine yetişmek zorunda olan postacı, akşama kadar ateşi düşmezse onu doktora götüreceğini söyler. Mektupları beklerken yine satrançta kendisiyle yenişemez. Mektupları dağıtmak için, yanında her zamanki gibi satranç takımıyla yol alırken beklenmedik bir kaza olur. Postacı karşısında ölümü bulur, kendisini alıp götürmek için gelmiştir. Ölümün bu kadar zamansız gelmesine öfkelenir! Mutlaka yapılması gereken iki önemli işi vardır; Hasta karısına yardım etmek ve mektupları sahiplerine ulaştırmak. Ölüm bu iki işten birini tamamlamak için postacıya bir şans daha verir. Karısını gördükten beş dakika sonra veya mektuplardan biri sahibine ulaşır ulaşmaz hayatı kendisinden alınacaktır. Ölüm postacıya 13 yıl önce yaptığı seçimi de hatırlatır; Hasta oğlunu doktora götürmek yerine mektupları teslim etmeyi seçmiş, böylece oğlunu kaybetmiştir. Postacı bu dünyadaki son görevlerinin tamamını yerine getirecek bir plan yapar.

Şah-Mat, Hindistan kırsalında geçen fantastik bir kısa film. Filmin yazarlığını da yapan yönetmen yerel mitlerden yararlanmakla kalmıyor ve sinemanın kült haline gelmiş eserlerinden de esinlendiğini gizlemiyor. Postacının ölümle karşılaşması Bergman’ın efsanevi Yedinci Mühür filmini andırır. Ölüm yine klasik rengi olan siyahı giyinmiştir, ancak elinde beyaz bir satranç taşı tutmayı tercih eder. Postacı, ölümün bir oyun karşılığında kendisine ikinci bir şans vermesini memnuniyetle karşılar, ancak beklentisinin tersine önerilen oyun ustası olduğu satranç değildir. Postacı, karışık bir konumda hamle yapmak zorunda olan zaman sıkışmasındaki bir oyuncu gibi akıllıca bir hamle yapar. Yönetmen, izleyicinin kombinezonu filmin sonuna kadar görmesine izin vermez, böylece birkaç kez izleyenin kalbini sıkıştırmayı başarır.